مسیر بی حجابی از نابودی کانون خانواده ها می گذرد

مسلما شکل گیری شخصیت و رشد فکری و فرهنگی افراد در جامعه از خانواده نشأت می گیرد؛ برخی از تخلفات و اعمال خلاف اخلاق، ناشی از دوگانگی بین جامعه و خانواده و جایگزینی بعضی افراد و جمع های ناسالم به جای این نهاد مقدس، متأثر از بنیان سست برخی خانواده هاست که شخص از تربیت صحیح و سالم محروم می گردد؛ حجاب و عفاف نیز امری است که از این قضیه مثتثنی نیست.
حجاب پوششی است که زن یا مرد براساس آنچه که دین مبین اسلام بر آن تأکید کرده موظف به رعایت آن هستیم، ولی عفاف معنایی ارزشمند تر و مهمتر دارد و به حفظ حیا و عفت و پاکدامنی در گفتار، کردار و شنیدار معنا می شود.
حجاب و عفاف در معمای جامعه باید کنار هم چیده شوند تا بتوانند نتیجه درستی بدهند و بررسی و پرداختن به هرکدام از اینها به صورت جداگانه امری ناممکن و غیرقابل قبول می باشد.
زن جامعه ما در صورتی می تواند به عنوان یک بانوی با حجاب معرفی شود که علاوه بر داشتن پوشش صحیح و موجه؛ عفت و پاکدامنی در گفتار و رفتار و سکنات او به خوبی قابل رؤیت باشد، در غیر اینصورت نخواهد توانست حجاب کامل را در جامعه به منصه ظهور برساند…
در کشور ما آن چیزی که توصیه می شود رعایت حجاب است اما عفاف و آموزش آن به آینده سازان جامعه امری است که زیاد به آن پرداخته نشده و جای خالی آن در جامعه ی ما به شدت احساس می شود.
رعایت حجاب و عفاف در جامعه براساس تصورات غلط و نادرست فقط مختص زنان و دختران نیست و مردان نیز باید حجاب اسلامی داشته و حیا در رفتار آنها نمود داشته باشد.
خداوند ستارالعیوب جلوه ای از صفت پاک خود را در وجود زن به امانت گذاشته و ستر و عفاف را برای این مخلوق زیبای خود برگزیده است؛ و به عنوان یکی از قوانین آفرینش، در قرآن بارها به آن توجه و نسبت به رعایت آن تذکر داده شده است.
ریشه تمام ناهنجاریهای اجتماعی در نحوه عملکرد خانواده هاست؛ خانواده یک کارخانه کوچک؛ اما بسیار مهم انسان سازی است که تولیداتش همانند قطره به دریای جامعه وارد می شود اگر این قطرات که روی هم دریای انسان ها را تشکیل می دهند آلوده نباشند جامعه ای سالم شکل خواهد گرفت و این اجتماع، روی به سوی تعالی و پیشرفت خواهد رفت و برعکس اگر این قطرات که وارد دریایی به نام جامعه می شوند، ناسالم باشند نتیجه عکس خواهد داد و جامعه را به سوی سقوط و تباهی خواهد کشاند.
آیات و مفاهیم قرآن و همچنین زنان هردو، انسان ساز هستند و جامعه ی دارای زنان عفیف و باحجاب در واقع همان مدینه فاضله ای خواهد شد که جامعه را تعالی می بخشد.
بدون شک خط پایانی که مسیر بی حجابی ترسیم می کند، نابودی نهاد خانواده ها را در پی خواهد داشت. نمونه سقوط یک جامعه ناهنجار حکومت اندلس بود که با نفوذ اروپاییان و رواج تدریجی بی عفتی در میان جوانان و زنان، باعث نابودی و فروپاشی حکومت اندلس شد.
اصلی ترین عامل سلامت روحی جامعه، زنان هستند؛ در خانواده ای که رابطه ها براساس حجاب و عفت باشد ریشه خیلی از ناهنجاریها در نطفه خشکیده می شود.
نقش محوری زن به عنوان مادر و قلب خانواده که از دامن او مرد به معراج می رود نقش بی بدیلی در ساختن فرزندان عفیف و سالم و در نتیجه سلامت جامعه خواهد داشت.
یکی از مشکلاتی که امروزه جامعه ما با آن روبرو شده افزایش روزافزون ناهنجاری های اخلاقی و بدحجابی نه به معنای نداشتن روسری یا بیرون بودن یک تار مو؛ بلکه به معنای برهنگی و عریانی و نداشتن عفت کلامی است؛ از لحاظ عرفی حجاب فقط به پوشاندن مو و اندام های بدن تعبیر شده در حالیکه حجاب معنای گسترده و فراتر از این معانی ظاهری دارد، زن با حجاب، خود را در مقابل ناامنی ها بیمه می کند و در نتیجه از لحاظ روحی و روانی کمتر از سایرین آسیب می بیند.
تدبیر اجتماعی مهمترین عنصر گمشده برای ترویج هرچه بیشتر حجاب و عفاف در کشور است که باید مدنظر فعالان فرهنگی و مذهبی قرار گیرد؛ امروزه مسأله مهمی به اسم حجاب و عفاف به خاطر ندانم کاری مسؤلین تحت الشعاع مسائل اقتصادی قرار گرفته و به قهقرا رفته است و برخی از بدحجابی ها در کشورمان که امروز به مرحله بحرانی رسیده معلول عملکرد نامطلوب دولتمردان و در واقع واکنش به وضعیت نامطلوب اقتصادی و معیشتی است که با لجبازی برای اجرای قانون و مقررات قهری بروز و نمود پیدا کرده است.
از طریق اقداماتی چون مبارزه با فساد و اصلاح ساختار مدیریتی و اجرای درست قانون و مقررات و یکسان بودن قانون برای همه می توان بخش قابل توجهی از اعتماد از دست رفته مردم را برگرداند و در نتیجه مردم خود به خود قانون پذیر خواهند شد.

• پروین صمیم نیا