فارین پالیسی: جدال بر سر میزان اثربخشی طب سنتی چینی در درمان کرونا/ نتایج یک تحقیق در سال ۱۹۹۸: غیرعلمی بودن ۹۹ درصد مقالات طب گیاهی چینی؛ هدف این مقالات صرفا سوءاستفاده بود

جیمز پالمر در فارین پالیسی نوشت: همزمان با فراگیر شدن سریع ویروس جدید کرونا در چین طی هفته جاری، شینهوا، خبرگزاری رسمی این کشور به عموم مردم نگران توصیه کرد که به سمت درمان به وسیله داروهای گیاهی بروند. شوانگوان گلیان Shuanghuanglian، دارویی خوراکی در چین است که در فروشگاه‌های سراسر کشور فروخته می‌شود. انگیزه اصلی شین هوا از انتشار این مقاله مطالعه‌ای است که مقرر شده توسط دو مؤسسه شانگهای مدیکا و موسسه ویروس شناسی ووهان پیرامون تاثیر داروهای گیاهی در درمان کرونا انجام شود. این تحقیقات با استفاده از اصول آنچه دولت از آن به عنوان طب سنتی و گیاهی چینی (TCM) یاد می‌کند، صورت می‌پذیرد. سیستم پزشکی طب سنتی چینی که مورد حمایت دولت هم هست شامل مجموعه‌ای از درمان‌ها، نظریه‌ها و داروهای گیاهی و سنتی می‌شود که ابتدای قرن بیستم با حمایت حکومت وقت فراگیر شد. در ادامه این مطلب آمده است: انتشار گزارش اولیه شین هوا باعث انتقادات بسیاری شد به طوری که برخی رسانه‌ها از اساس این شیوه را زیر سوال بردند. سایت محبوب پزشکی dxy.cn که یکی از منابع مرجع در مورد آخرین اطلاعات پیرامون ویروس کرونا است، این ادعاها را به نوعی بی ارزش خوانده است. بحث تنها در مورد نقش داروهای گیاهی در مبارزه با ویروس نیست، اخیرا صد و بیست و پنج پزشک سنتی به ووهان اعزام شده‌اند که خود این جای بحث دارد. به طور کلی فداکاری رسمی چینی‌ها که برگرفته از ملی گرایی است ضمن صدمه زدن به سیستم پزشکی می‌تواند مانع از حل بحران شود. شوانگوان گلیان ترکیبی از کندو زنبور، جمجمه چینی (نوعی گیاه گلدار) Chinese skullcap و فورشیا forsythia است. این دارو نیز مانند بسیاری از داروهای به اصطلاح سنتی چینی که در دهه ۱۹۶۰ ساخته شد، برگرفته از مخلوطی از تئوری‌های پزشکی پیش مدرن چینی و گیاه شناسی در طول قرن‌های متمادی است. مانند اکثر این روش‌ها این درمان دارویی بی نتیجه بوده است. اندک شواهدی وجود دارد مبنی بر اینکه این گیاه دارویی ممکن است در درمان بیماری‌های دستگاه تنفسی موثر باشد، اما هیچ مدرکی وجود ندارد که بتواند ثابت کند این گیاه در درمان عفونت‌های باکتریایی و ویروسی به خصوص در این مقیاس موثر است. ضمن اینکه احتمال واکنش آلرژیک به شوانگوان گلیان هم ممکن است. درمان گیاهی تجارت بزرگی است. این درمان فقط مختص به فروشندگان گیاهان دارویی و پزشکان آماتور نیست بلکه داروخانه‌های صنعتی سالانه گردش مالی ۴۵ میلیارد دلاری از تجارت این داروها در بازار در چین دارند. تجارت گیاهان دارویی یک تجارت کاملاً متعارف و به شدت مورد حمایت دولت است. اگرچه مصرف اصلی شوانگوان گلیان برای درمان گلودرد است و توسط چهار تولید کننده مختلف تولید می‌شود، اما مطرح شدن تاثیر این دارو در درمان ویروس کرونا باعث شد صبح دوشنبه در چین، شرکت‌های دارویی تولید گیاهان دارویی سهامشان افزایش چشمگیری یابد. در زمان بحران‌های این چنینی معمولا درمان‌های خانگی و گیاهی پرطرفدار هستند. به عنوان مثال، وزارت کشور در هند هفته گذشته با انتشار اطلاعیه‌ای بر استفاده از گیاهان دارویی برای جلوگیری و مدیریت علائم عفونت‌های کورونا ویروس توصیه کرد. با این حال درمان گیاهی در چین خطرات خاص خودش را هم دارد. در دهه ۱۹۲۰ نزاع‌های حرفه‌ای و تجاری بین پزشکان پیرامون همین مساله درمان گیاهی رخ داد، که در نهایت توسط مائو خاتمه یافت. درمان سنتی همواره از سوی چینی‌ها به عنوان یک رقیب برای علم پزشکی غربی مطرح شده است. درمانی که بعضا ترکیبی از تشخیص نادرست و خرافه بوده است. بخش های زیادی از سیستم مراقبت‌های بهداشتی چین حداقل به صورت اسمی با طب سنتی و گیاهان دارویی مرتبط است. تقریباً ۱۰ درصد از کل بیمارستان‌ها به نحوی با این صنعت در ارتباط هستند و تقریباً در تمامی مراکز درمانی اینگونه خدمات ارائه می‌شود. میزان واقعی مراقبت‌های پزشکی که در بیمارستان‌ها تحت عنوان درمان به وسیله گیاهان دارویی انجام می‌شود، بسیار متفاوت است اما به هر حال گاهی اوقات چنین بیمارستانهایی بهترین گزینه در دسترس برای مردم هستند. البته این سیستم درمانی کاستی‌های بسیاری دارد به عنوان مثال مردی در یکی از استان‌های همجوار ووهان همسرش را بارها به این مرکز برد که در نهایت هم احتمالا به دلیل تشخیص مبهم روند درمانی‌اش ناموفق بود. درمان سنتی چینی، البته، بسیاری از داروهایی را هم شامل می‌شود که ارزش آن‌ها از نظر بالینی ثابت شده است. به کارگیری این داروها در کنار روش جدید علمی می‌تواند مفید باشد. در عین حال معیارهای بالینی در شیوه‌های سنتی درمان، نه تنها در تئوری بلکه در عمل هم وحشتناک هستند. یک مطالعه در سال ۱۹۹۸ نشان داد ۹۹٪ از مقالات درمان سنتی گیاهی منتشر شده در چین جنبه غیر علمی و تنها برای سوءاستفاده داشتند. حدود ۳۰ تا ۳۵ درصد از داروهای سنتی، هنگامی که در آزمایشگاه‌های انگلیس آزمایش شدند، اغلب داروهایی معمولی در دوزهای متفاوت و بعضا خطرناک بودند. مثلا مسکن‌های گیاهی عملا حاوی ایبوپروفن یا مکمل‌های جنسی همان ویاگرا به شکلی دیگر و بسته‌بندی شده بودند. این صنعت از زمان روی کارآمدن شی جی پینگ شکل متفاوتی هم به خود گرفته و با ناسیونالیسم آمیخته شده است. شی بارها و بارها شیوه درمان سنتی را در سخنرانی‌های عمومی‌اش تحسین کرده و آن را گوهر فرهنگ چینی خوانده است. رئیس‌جمهور چین همچنین اعلام کرده که به تلاش مداوم برای نهادینه کردن این شیوه درمانی در سازمانهای جهانی بهداشت ادامه خواهد داد. پیش از سال ۲۰۱۳، گاه جدل‌های جدی در روزنامه‌های چینی پیرامون ارزش واقعی چنین درمانی صورت می‌گرفت، که با روی کارآمدن شی جی پینگ عملا این صداهای مخالف خاموش شد. علاقه شی به این شیوه درمان و ستایش‌هایی که از آن به عمل آورده بدین معنا است که امروز انتظار می‌رود شیوه درمان سنتی در درمان ویروس کرونا هم به کار گرفته شود. کارکنان تحت آموزش شیوه درمان سنتی ممکن است در مبارزه با بیماری همه‌گیر نقش داشته باشند تنها به این دلیل که بسیاری از آنها به طور مشترک تمرینات پزشکی مرسوم را گذرانده‌اند و می توانند بطور مؤثری در نقش پرستار یا پزشک‌یار ایفای نقش کنند. برای چینی‌های فقیر که از پس هزینه‌های بیمارستان برنمی‌آیند یا از قرنطینه می‌ترسند، راه حل‌های خانگی و گیاهی ممکن است تنها گزینه موجود باشد. با این حال مسلما گیاهان فریبنده و نظریه‌های درمانی خیالی فقط می‌توانند به تلاش برای نبرد با ویروسی که به درمانی علمی نیاز دارد، آسیب برسانند.