زنان مروجان گمنام فرهنگ ایثار و مقاومت هستند

زن به عنوان حیرت آورترین آفریده و مصداق عشق واقعی، مخلوقِ آفریدگاری است که در کارگاه زیبایی خود چنان او را جلا بخشیده و وجودش را سرشار از عشق ناب خود کرده که هیچ چیزی جایگزین مهر مادری او نمی شود.
خداوند جمال مطلق است و جلوه ای از جمال خود را در خلقت زن به نمایش گذاشته است.
زمزمه لالایی او زیباترین سمفونی هستی است و هیچ کس نمی تواند شبیه او باشد و این چنین است که زن در آیینه جمال و جلال خدایی هویدا می شود. آنگاه که زن، سمیه همسر یاسر و اولین شهیده ی اسلام می شود یا در آسیه همسر فرعون تجلی می یابد و یا مریم مقدس یا خدیجه، همسر فداکار پیامبر می شود که تمام داراییش را وقف اسلام و حمایت از آیین رسول الله می کند. و یا زنی زهرای اطهر همسر امیرعرب حضرت علی(ع) و دختر رسول الله (ص) و مادر جوانان اهل بهشت و یا زینب می شود در نقش خواهری صبور در دشت کربلا که زیباترین مناظر ایثار و استقامت را به نمایش می گذارد. آری، زیباترین و مهم ترین نمونه تجلی و تداوم فرهنگ ایثار و شهادت در روز عاشورا و در دشت نینوا خلق شد آنگاه که مادر وهب به عنوان یک زن غیور و باشهامت فرزندش را برای دفاع از حقیقت به سپاه امام حسین(ع) می فرستد و زمانی که سر پسرش را برایش می فرستند آن را پس نمی گیرد و می گوید: در مرام ما زیبنده نیست چیزی را که در راه خدا داده ایم بازپس ستانیم. حضرت زینب الگوی تمام عیار ایثار و شهادت همراه برادرش امام حسین (ع) به عنوان پرستار و راوی و خبرنگار واقعه کربلا نقشی بی بدیل در زنده نگهداشتن قیام عاشورا و ترویج فرهنگ ایثار و شهادت و زنده ماندن حقیت داشت، اگر افشاگرهای حضرت زینب(س) نبود کربلا در کربلا می ماند و کسی به حقیت قیام امام حسین(ع) و هدفش آگاه نمی شد، عاشورا آیینه تمام نمای حقیقت است. اینها نمونه های کوچکی از جمال یک زن و مادر به عنوان رکن اصلی خانواده و جامعه است که خداوند در وجود او به ودیعه نهاده است. ردپای ایثارگری زنان و ترویج و اعتلای فرهنگ مقاومت در عصر جدید را می توان در عرصه دفاع مقدس جستجو کرد که مادران به خوبی در آن نقش آفرینی کردند.
کم نیستند زنانی که در زمان جنگ تحمیلی، دوشادوش مردان تفنگ به دست گرفته و خالق حماسه های ماندگار شدند. زیباترین جلوه حضور زنان در دفاع مقدس در نقش پشتیبانی و فرآهم آوردن تدارکات برای نیروهای رزمنده در جبهه های نبرد حق علیه باطل بود که متناسب با توانایی هایشان خدمات متنوعی در مساجد، حسینیه ها و تکایا ارائه می دادند و در نزدیکترین محل درگیری نیروهای خودی و غیرخودی حضور داشتند و از طبخ غذا گرفته تا خیاطی و دوخت و دوز لباس رزمندگان و شستشوی لباس مجروحان در آن شرایط کم آبی و نبود امکانات و لوله کشی، حماسه های بی بدیلی را خلق کردند. خدمات در بیمارستانها، شستن لباسهای خونین مجروحان و ارائه خدمات به زخمی ها و حتی تسکین و آرامش دادن به خانواده های شهدا گوشه هایی از ایثارگری مادران ایرانی در دفاع از این نظام و انقلاب بود.
نقش مادر و نقش پدر را به خوبی در نبود پدر برای فرزندان ایفا می کردند و در تأمین مایحتاج زندگی این زنان بودند که در جبهه ای دیگر تلاش و مجاهدت می کردند. ایثار کلمه ای مقدس است که در دستان خستگی ناپذیر زنان، مادران، خواهران و دخترکان این مرزو بوم معنا پیدا می کند، مادرانی که جگرگوشه هایشان را برای دفاع از خاک و ناموس این سرزمین لباس رزم می پوشانند، زنانی که در نبود همسرانشان نقش پدر و مادر را با هم ایفا می کنند و دخترانی که در فراق پدر صبر پیشه می کنند. ایثار و مقاومت در مقابل عظمت قلب زنان مسلمان کلمه ای است که مادران و زنان سرزمینم آن را معنا کردند و سربازان گمنامِ سنگر تدارکات و پشتیبانی بودند. بانوان کشورمان با تأسی از سیره حضرت زهرا(س) در دوران دفاع مقدس نقش خود را به عنوان مادر، حمایتگر، راوی و مشوق مردان و فرزندان خود به سمت جبهه های دفاع مقدس را به خوبی ایفا کردند. زنان همواره در طول تاریخ اسلام حماسه سازان تاریخ ساز و مروجان گمنام فرهنگ ایثار و مقاومت بوده اند که در دوران جنگ تحمیلی این را به خوبی ثابت کردند. امروزه هم در این وانفسای آخر زمانی، نقش مادر به عنوان قلب خانواده و کسی که ارتباط بین بقیه اعضاء را برقرار می کند مسوولیت او را دوچندان کرده است. زن به مثابه قلب خانواده است اگر این قلب کارش را بدرستی انجام دهد بقیه اعضاء نیز سالم و به دور از هرگونه اضطراب و نگرانی به وظایفشون عمل می کنند، اما اگر جایی با مشکل مواجه شود قطعا ناهماهنگی بین دیگر اعضا به وجود خواهد آمد و اینجاست که اگر مادر آسیب ببیند ضربان زندگی کند می شود و نبض حیاتبخش زندگی از کارمی افتد.

• پروین صمیم نیا