خانه آب را ویران نکنیم، زیستگاه آب را شخم نزنیم

• محمد رستمی- فعال رسانه ای

از معاونت پیشگیری از وقوع جرم پیامی آمد که مواظب فرو نشست زمین در اثر استفاده بی رویه از منابع آبی باشیم.
دغدغه های دستگاه قضایی را در این زمینه باید ارج نهاد که سخن در باره حفظ و استمرار حیات است.
آب را نشیمنگاه و زیستگاهی است در دشت و کوهساران.
این مرتع و این درختان فقط بهر زیبایی منظر نیامده اند.
امروز به باور کارشناسان ۴۰ درصد منابع آب ایران زمین توسط جنگل های زاگرس تامین می شود.
اگر کاروان و کارخانه نغمه می سراید حاصل جان فشانی ریشه درختان بلوطی است که آب را به اعماق و سفره های زیرزمینی می کشانند یا حاصل پوشش و مرتعی است که آب را به زیبایی هرچه تمامتر ناز و نوازش می کنند تا به آرامی در دل خاک فرو رود.
اگر با داس و دام و دود به جان مرتع و جنگل افتیم هر باران دیگر گوهر فراوان نیست بلکه بلای فراوان می شود.
اما نکته مهمتر خانه ی آب است.
خانه ی آب همان سفره های زیرزمینی است که اگر در حد معینی استفاده از آن فراتر رود سقف این خانه فرو ریزد و دیگر انکه اگر صدها میلیمتر باران هم بیاید آب را جای اتراق نیست.
آب اگر گرفتار بی خانمانی شود؛ خانمانسوز می شود. دیگر نه تنها رود و چشمه ساری نیست بلکه هر آبی و سیلابی هم صورت خاک را می تراشد هم رود را خونین و هم جا بر سد تنگ می شود.
در این عدالت بین نسلی بیاییم ایفاگر نقش خود باشیم.
اگر جرعه آبی در سفره های زیرزمینی مانده است بهر حفظ ستون های آب نگاه داریم مبادا خانه زیرزمینی آب برای همیشه فرو ریزد.
پس بیایید:
• مراقب جنگل و مرتع باشیم.
• همه کوشش‌ها پی حفظ پوشش بکار بندیم.
• مراقب استفاده از منابع زیرزمینی باشیم تا سقف آنها بر سر خانه آب آوار نشود.